Sanki daha önce geçtiğiniz hissi uyandıran birkaç tepe aşarsınız. Düz asfaltın kenarı alabildiğine topraktır, pek ağaca rastlayamazsınız. Son aşacağınız tepenin adı Kurusırt'tır, Kurusırt'ın ardı Kangal..."

Bu kitap, memleketinden ayrılıp büyük şehre okumaya çıkan ama geri dönemeyenlerin, şehrin ve hayatın koşturmacasından her sıyrıldığında, içindeki taşralıyla baş başa, bir nargilenin dumanında memleket meselelerini dumanaltı eden, günaşırı çay ocağında toplanan, şiirlerini yayınlatamadığı taşra dergisine kızıp dergi çıkaran, kasabanın okumuş çocuklarının, şehre gelirken yetiştiği küçük kasabayı, okuduğu yatılıyı da yanında getiren, büyük şehrin hengâmesine direnen taşra çocuklarının hikâyesini anlatıyor....

El yazısıyla yazılmış bir mektupla apartman sakinlerine artık yöneticilik yapamayacağını bildirdi. Günay Bey’in eşinin vefatıyla apartmanın rutinleri de biraz aksadı fakat kısa bir süre sonra hayat kaldığı yerden devam etti. Tek fark, apartmanın otoparkına izinsiz parkeden yabancı araçlar eskisine oranla daha yüzsüzdü, zîrâ yeni yöneticimiz bir sivildi ve bu işlerle uğraşmayı sevmiyordu.